Wydaje się, iż jest to zdecydowanie nowy etap rozwojowy. Jego punkt wyjścia stanowi rozbicie dotychczasowej symbioty- cznej jedności z matką przynoszące w konsekwencji dezintegrację niemowlęcej osobowości pierwotnej. Między zaspokajającą obecność matki a empatyczno fizjologiczne „ja” dziecka wchodzi ostro fakt wzrastającej dojrzałości układu nerwowego, uzyskania nowych możliwości poznawczo-motorycznych zwiększających gwałtownie zapotrzebowanie na stymulację i aktywność. Skłania ono dziecko do wyjścia dzięki istnieniu nowych możliwości ku światu zewnętrznemu. Odczuwanie swoich możliwości, ich wykorzystanie, sprawdzanie i ćwiczenie staje w centrum aktywności życiowej dziecka. Jego „ja” oderwane od bezpośredniego kontaktu z matką wydaje się w tym okresie zagubione, zatarte, zdominowane przez dynamizm eksploracyjno-ćwiczącej aktywności. Stopniowo dopiero zaczyna kontrastować ze zmiennym tłem otaczającego świata, tworząc niejasne odczucie stałej tożsamości określanej dodatkowo wszystkim, co stałe w relacji matki do dziecka (opiekuńczość, miłość, pomoc, a zwłaszcza traktowanie go jako własnego dziecka, synka lub córeczki, nazywanie określonym stałym imieniem itp.). Jest to „ja” pośrednio odzwierciedlone, słabo jeszcze wyodrębnione z otoczenia. Związane z nim, a wytworzone w drugim półroczu wieku niemowlęcego, struktury emocjonalno-dążeniowe nie są zdolne do przeciwstawienia się nowemu dynamizmowi aktywności eksploracyjno-ćwiczącej i sprawowania nad nimi kontroli. Zachowanie kontrolują przede wszystkim rodzice wzmacniając niewielkie jeszcze zdolności regulacji wewnętrznej struktur związanych z „ja . W kontakcie z otoczeniem tworzą się struktury werbalne, które stopniowo wypełniać się będą adekwatną treścią, i proste nawyki motoryczne grające rolę pierwszych organizatorów zachowania. Powstające schematy poznawcze i pozna- wczo-praksyjne rozpoczynają proces strukturalizacji doświadczeń świata; w pierwszej fazie przede wszystkim świata przedmiotów i zjawisk z codziennego otoczenia. Aktywnie używane funkcje poznawczo-motoryczne podlegają intensywnemu ćwiczeniu i szybkiemu rozwojowi przygotowując możliwość nowych osiągnięć osobowego rozwoju.