Do układu osobowego zaangażowania (zainteresowań, potrzeb, zadań). Podłożem tego ukierunkowania są potrzeby, które kanalizują się w określone formy zachowań i mnożą nowe związki ze światem. W ten sposób osobowość przyswaja sobie własne zachowanie i świat, a jej ukierunkowane otwarcie na świat tworzy specyficzny sposób komunikacji. Każda nowa sytuacja wymaga mniej łub bardziej twórczego uruchomienia tego, co jest preformowane już w historii osobowości. Aktywacja może wziąć początek w dowolnym punkcie relacji „ja świat”. Każdy przedmiot wywołuje nie tylko odpowiedź, ale uruchamia określone dynamizmy. Stąd różnorodne reakcje u różnych osób. Autonomia polega nie tyle na nieograniczonej możliwości realizacji dowolnych form zachowania, ile na pewnej wierności wobec linii rozwoju, jaką buduje sobie osobowość.