Zachowanie zostaje zapoczątkowane każdorazowo przez napływającą, nową dla jednostki stymulację podnoszącą stan aktywności nerwowej. Nastawione jest na poznanie nowych elementów rzeczywistości bądź też na wypróbowanie nowo odkrytych możliwości działania. Trwa dotąd, aż wywołane pobudzenie nie ulegnie wygaszeniu (gdy aktywność badawcza lub ćwicząca nowe funkcje osiągnie swój cel lub zostanie zastąpiona inną). Siła i czas trwania reakcji pozostają w ścisłym związku z typem układu nerwowego. W miarę tworzenia się wewnętrznych struktur i czynności pośredniczących czas ten ulega wydłużeniu w związku z potrzebą precyzyjniejszej eksploracji i rozwojem zdolności do podejmowania bardziej skomplikowanych działań. Regulacja zachowań odbywa się w oparciu o prawa funkcjonowania wyższych czynności nerwowych oraz informacje zwrotne ze struktur wewnętrznych (np. w postaci zgodności lub dysonansu poznawczego) i ze strony otoczenia zewnętrznego (np. dane o skutkach aktywności).