A mianowicie bodźce sygnalizujące niezaspokojenie zasadniczych potrzeb fizjologicznych lub zapowiadające możliwość takiego zaspokojenia. Czynnikiem dynamizującym jest popęd-potrzeba i wywołane przezeń emocje proste. Aktywność ma wyraźny kierunek, zmierza do redukcji popędu za pośrednictwem określonych przedmiotów lub działań. Bazując na systemie odruchów bezwarunkowych i warunkowych przebiega niemal automatycznie. Zachowanie jest impulsywne, samosterujące się w kierunku obiektu zaspokajającego. Wygasa z chwilą redukcji napięcia, osiągnięcia stanu optymalnego. Ma charakter sztywny, w dużym stopniu przymusowy. Dynamizm aktywności eksploracyjno ćwiczącej ma inne podłoże. Jego główną strukturą jest układ nerwowy dysponujący zdolnością do odbioru bodźców i reagowania na nie. Stan aktywacji układu nerwowego stwarza obszar czujnej gotowości na świeży dopływ stymulacji i nowe możliwości uruchamiania aktywności. To niespecyficzne napięcie, podnoszone przez zadziałanie każdego nowego bodźca, staje się czynnikiem wyzwalającym charakterystyczną serię zachowań skierowanych ku nowym bodźcom i nowym możliwościom aktywności. Zakres bodźców zdolnych uruchamiać zachowania eksploracyjne i ćwiczące nowe funkcje poszerza się i zmienia w miarę dojrzewania czynności układu nerwowego oraz podstawowych funkcji psychomotorycznych. Wzrastające możliwości odbioru, kodowania i wewnętrznej przeróbki napływających treści sprzyjają tworzeniu się wewnętrznych struktur otwierających system wciąż nowych wejść i wyjść dla aktywności tego dynamizmu.