W chwili doznawania dezaprobaty rodziców. Odbierając ją dzięki empatii, a pragnąc uniknąć przykrego samopoczucia, dziecko ma skłonność do rozwijania i podkreślania tych swoich cech, które są przez dorosłych aprobowane. Z tej koncentracji uwagi na cechach podsuwanych przez rodziców rodzi się samowiedza osobowa. Niekiedy cechy nie aprobowane mają tendencję do „odszczepiania się”; jednostka nie uznaje ich za część samej siebie lub, wiedząc o nich, ocenia je jako złe. Ważną rolę w rozwoju osobowości odgrywa zauważanie przez otoczenie cech dziecka. Pozwala ono samemu dziecku na zwrócenie na ąie uwagi i włączenie do swojej „jaźni”. Jaźń wyłania się z ogromnej liczby dyspozycji i obejmuje tylko te, które zostały zauważone i uzyskały aprobatę społeczną. Zależy przeto ogromnie od obecnych w środowisku dziecka wzorów osobowych, te zaś wyznaczane są przez ogólnokulturowe warunki.