D. W. Winnicott. Jego zdaniem matka przez swą naturę, obecność i zachowanie tworzy pierwszy obraz świata zewnętrznego, modeluje i integruje świat wewnętrzny dziecka. Noworodek sam dla siebie nie istnieje, jest całkowicie uzależniony od matki. Jedność z matką i całkowita od niej zależność sprawiają, że zasadniczego znaczenia nabiera natura matki. Jej spokój i cierpliwość (zamiast podniecenia i dominowania), jej uwrażliwienie na dziecko, zrozumienie jego potrzeb i gestów, całkowite oddanie się do jego dyspozycji, to niezbędnie warunki, aby mogło ono rozpocząć swój rozwój. Skierowanie matki ku dziecku daje mu iluzję, że matka całkowicie zależy od niego, jest jego dziełem. Tworzy to podstawy zaufania, wiary we własne siły. Na tym tle dopiero w kontakcie z zewnętrznym światem (bazując na jego realności) zaczyna się tworzyć struktura wewnętrzna i zewnętrzna. Wyobrażenia przyjmują formy wciąż nowe i bardziej dostosowane do rzeczywistości.