Niestety nie ma zgodności co do ich rodzaju. Ich dobór wydaje się być arbitralny, liczba raz na zawsze zamknięta, a istota często dość nieokreślona. Dotyczą one przy tym zazwyczaj nie tyle osobowości, ile cech konstytucji fizycznej bądź temperamentu. Im bardziej oddalają się od kategorii czysto anatomicznych i fizjologicznych, aby wkroczyć na teren psychiki, tym mniej są czytelne. Jakkolwiek zawierają cenne intuicje i chwytają coś z istotnych zróżnicowań strukturalnych, mogą być jedynie pomocniczymi, przybliżonymi modelami cząstkowych zależności i związków. Zdają się nie uwzględniać faktu istnienia wewnętrznego świata jednostki, mającego swoją organizację i własne prawa funkcjonowania. Nie mogą być przeto wystarczającymi kategoriami dla opisu jej struktury i genezy. Inne spotykane w literaturze kategorie opisu osobowej struktury, takie jak kategoria nawyków, ról, motywów czy struktur poznawczych, brane oddzielnie, są także zdecydowanie niewystarczające. Niektóre z nich zdają się rzeczywiście pełnić bardzo istotną osobowościową rolę. Ustalił się już nawet pewien zwyczaj szukania klucza do zrozumienia osobowości przez wykrycie dominujących potrzeb jednostki, ustalenie sposobu spostrzegania przez nią siebie, innych i świata. Nie ulega wątpliwości, że tego rodzaju dane mówią wiele o czynnikach determinujących indywidualne zachowanie człowieka. Wydaje się jednak, iż nie wyjaśniają wszystkiego i to zarówno w zachowaniu dziecka, u którego są dopiero w zalążku, jak i dorosłego, w którego osobowości zdaje się istnieć dużo innych aspektów i wyznaczników zachowania z najwyższym trudem sprowadzalnych do tego rodzaju mechanizmów.