Bardziej złożona kategoria postaw czy nastawień wydaje się być dogodną kategorią analizy funkcjonowania człowieka wobec określonych, ściśle zdefiniowanych aspektów rzeczywistości. Nie przerzuca ona jednak wystarczającego pomostu między tym zachowaniem a psychofizyczną strukturą jednostki. Nie obejmuje znacznej liczby ilościowych i jakościowych aspektów charakterystyki osobowości jako takiej. Jest praktycznie nie do użytku w odniesieniu do dzieci, u których postawy są dopiero formującymi się i jednymi z wielu czynnikami determinującymi zachowanie. Opis struktury osobowej w kategoriach luźno powiązanych ze sobą sfer czy też instancji konfliktowych jest bardzo ogólny Ujmując raczej to co powszechne, nie pozwala na indywidualna charakterystykę jednostki ani zdrowej, ani zaburzonej. Jest ponadto za mało precyzyjny w stosunku do potrzeb dzisiejszych. Stosunkowo najbardziej przekonujące zdaje się widzenie osobowości jako organizacji pod struktur spełniających funkcje orientacyjno regulacyjne. Koncepcje tego typu przedstawione przez St. Gerstmanna, J. Reykowskiego i W. Łukaszewskiego zawierają cenne sugestie. Wszystkie zdają się wskazywać, iż w centrum osobowej struktury znajduje się coś w rodzaju integratora, centralnego ośrodka pełniącego funkcje regulujące.