Nie pokazuje struktury dynamizmów lezących u podłoża zachowania dziecka przed momentem utworzenia się i przejęcia funkcji przez centralny ośrodek regulacyjny. W najlepszym razie sprowadza je do jednego mechanizmu emocjonalno popędowego. Opisywane w tych modelach pod- struktury charakteryzują przy tym bardziej poszczególne sfery psychiczne mz czynniki bezpośrednio wyznaczające złożone akty dziecięcych zachowań, będące przejawem ich indywidualnej osobowości. J Opis osobowości dokonywany przez wskazanie układów dopełniających się (takich jak układ emocjonalno popędowy, poznawczy czy orientujący i wykonawczy), a od różnej strony zabezpieczających zawsze taki sam w przebiegu proces powstawania pełnego aktu behawioralnego szczególnie korzystny dla analizy funkcjonowania człowieka w określonej sytuacji okazuje się mniej przydatny w dziecięcej praktyce klinicznej. Nie chwyta bowiem indywidualnych różnic rozwoju, nie stwarza dogodnych warunków do wyodrębnienia najczęściej spotykanych zespołów objawowych i wyjaśnienia ich genezy.