Między 6 a 12 rokiem życia następuje okres względnej stabilizacji i osłabienia siły problemów seksualnych, zwany okresem latenacji. W tym czasie uwaga dziecka skierowuje się na świat zewnętrzny. Rodzice przestają być centrum zainteresowania. Dziecko rozwija aktywność ruchową, nabywa umiejętności, zdobywa wiedzę, ogarnia szeroki zakres rzeczywistości, rozwija się społecznie. Wymagania rzeczywistości, wymagania rodziców i szkoły kształtują w nim nadal wyższe struktury psychiczne: superego i „ja idealne”. Ego doskonali swoją funkcję mediatora uwzględniającego zarówno potrzeby id, jak superego. Wiek dorastania wiąże się z przejściem w fazę genitalną. Jest to faza ponownego uaktywnienia się energii seksualnej, przerodzenia się narcyzmu w dojrzałą miłość, wyzwolenia z zahamowań, pojawienia się zdolności do altruizmu.