Termin „postać” został tu użyty dla podkreślenia z jednej strony specyficznej (dającej się opisywać) jej jakości niesprowadzalnej do charakterystyki elementów, z drugiej zaś dla uwypuklenia ścisłej zależności cech jakościowych poszczególnych jej elementów od całości, w skład której wchodzą. Całość ta, będąc w stanie ciągłej reorganizacji, tworzy postać nieustannie nie domkniętą, otwartą na wciąż nowe wpływy zewnętrzne i wewnętrzne przemiany. Osobowość w ten sposób rozumiana jest tak bogata, iż zadanie jej wyczerpującego opisu zostawić trzeba pisarzom i literaturze. Opis psychologiczny będzie z konieczności schematyczny, podporządkowany określonym praktycznym bądź teoretycznym potrzebom. Punktem jego wyjścia musi być zawsze zewnętrzne zachowanie jednostki, to znaczy dane dotyczące dostępnej badaczowi ich całości w różnorodnym kontekście sytuacyjnym. Celem opisu jest też zawsze dotarcie do wewnętrznego podłoża organizacji indywidualnego zachowania, znalezienie w ten sposób wyjaśniającego je klucza. Wydaje się, iż właśnie takim kluczem pozwalającym na rozszyfrowanie tego, co zewnętrznie obserwowalne, jest odkrycie właściwości i wewnętrznej organizacji opisanych przez nas dynamizmów. Z tego też względu uważamy za szczególnie przydatną charakterystykę osobowości obejmującą opis struktury i funkcji „ja” jednostki i zorganizowanych wokół „ja” dynamizmów wewnętrznych z ich indywidualnymi właściwościami i w specyficznym uporządkowaniu.