Faza 1 obejmuje 12 14 rok życia i cechuje się niestałością uczuciową, drażliwością, pobudzeniem. Okres ten charakteryzuje pogorszenie się relacji z otoczeniem dorosłych na rzecz bardzo silnych przyjaźni i erotyzmu. Zainteresowania stają się bardziej uczuciowe. Aktywność intelektualna jest wyraźnie nierówna. Faza 2 definitywna zachodzi między 14—16 rokiem życia. Można ją określić jako szczyt niestałości, oscylacji nastrojów, bogactwa popędów. Jest to okres rozwoju komunikacji, szukania wartości, poszukiwania samego siebie, rozwoju „ja uczuciowego i intelektualnego. Pojawia się krytyczna ocena otoczenia przeciwstawianie mu własnych wartości. Następuje oscylacja akceptacji i odrzucenia. W całym życiu psychicznym obserwuje się dysharmonie i rozkojarzenie, poszukiwanie celu, pragnienie bycia dorosłym. Etap IV stosunkowo stały (17 a 19 r. ż.) to okres stopniowej stabilizacji, harmonii wymagań „ja” i otoczenia, ujednolicenia świadomości, powagi, głębokiego uspołecznienia. Występują problemy powołania i poszukiwanie partnera. Etap V stały rozpoczyna się w 20—25 roku życia. Cechuje go krystalizacja charakteru, doskonalenie tendencji, wartości i postaw oraz ich utrwalenie. Pod koniec tego okresu obserwuje się ponownie pewne oscylacje będące objawem dokonywania ostatnich modyfikacji zasadniczego charakteru.