Najnowsza koncepcja J. Reykowskiego przedstawia osobowość jako system regulacji złożony z kilku sub systemów, z których jedne są pierwotne, inne nadbudowują się w toku rozwoju. Pierwotną strukturę regulującą stanowią mechanizmy emocjonalno popędowe. Kumulujące się i organizujące trwałe ślady interakcji z otoczeniem tworzą sieć poznawczą w postaci subiektywnego modelu rzeczywistości w umyśle człowieka (każdy element sieci ma jednocześnie określoną wartość). Jako element sieci poznawczej wyłania się struktura „ja” podstawa poczucia podmiotowości, ośrodek pełniący funkcję stanowiska dowodzenia w systemie regulacji, sprawujący kontrolę nad otoczeniem i nad stanem jednostki. Z sieci wartości jako osobna instancja wyłania się sieć operacyjna odpowiedzialna za odbiór i przetwarzanie informacji oraz programowanie czynności. Formuje ją całokształt środków regulacji, czyli wiadomości, programy czynności i utworzone zdolności operowania nimi. Utrzymaniu równowagi całego systemu służą techniki adaptacyjne. Nieco inny model osobowej struktury przedstawia W. Łukaszewski . Jego zdaniem centralnym składnikiem osobowości jest samoświadomość. Jest ona zbiorem meta informacji o charakterze oznajmiającym i sterującym, systemem procesów orientacyjno-akceptujących. Poziom niższy stanowią cztery systemy wiedzy powiązane jedynie funkcjonalnie dzięki ich reprezentacji w samoświadomości.