Nowości bodźców itp., ale też uczenia się poznawczego (strukturalizującego zachowanie), tworzenia struktur wewnętrznych jako odpowiednika zewnętrznej rzeczywistości. Ważnym elementem w tym procesie jest ukierunkowanie rozwoju dziecka wynikające z jego intuicyjnego rozumienia siebie i sytuacji, procesów identyfikacji i związanego z nimi uczenia naśladowczego postaw, wartości, form rozumowania itp. Duże znaczenie ma również uczestnictwo, czyli aktywne zaangażowanie dziecka, którego głębia decyduje o wielkości przekształceń, jakich dana sytuacja może w nim dokonać. Wartości osobiste już istniejące wnoszą wielki wkład w proces formowania się nowych struktur osobowości. Obok głównego schematu tworzenia się osobowości G. W. All- port opracował także ciekawą koncepcją rozwoju „ja”. Jego zdaniem „ja” jako określony poziom integracji pojawia się stopniowo w ciągu trzech pierwszych lat życia. Na każdym etapie rozwoju ma ono odmienną jakość i funkcjonuje na innych zasadach.