I tak według W. McDougalla ludzie, podobnie jak zwierzęta mają pewne fundamentalne skłonności zaznaczające się jako motywy działania od wczesnego dzieciństwa do późnej starości. Rozwój polega jedynie na kombinacji energii instynktownych i towarzyszących im emocji pierwotnych z coraz wyższymi formami uczenia się. Daje to w efekcie całe bogactwo motywów ludzkich. Te wiążąc się ze stałymi obiektami tworzą uczucia. Z tak powstałych uczuć i motywów składa się osobowość bierny twór zderzenia stałych potrzeb i dostępnych jednostce coraz doskonalszych sposobów ich zaspokajania. Teorie motywacji modyfikowanej kładą większy nacisk na aktywną stronę stosunku człowieka do otoczenia i istotne przemiany zachodzące w rozwoju. H. A. Murrayx, jeden z głównych twórców teorii motywacji, przedstawia rozwój osobowości jako rezultat działania wielu mechanizmów: dojrzewania, ćwiczenia, socjalizacji. Uznaje znaczenie historii życia jednostki, jej osobistych doświadczeń w modelowaniu się określonego systemu potrzeb. Nie są one zdeterminowane wrodzoną strukturą popędów, tworzą się w ciągu życia jako rezultat kojarzenia, warunkowania, działania praw wykrytych przez teorię postaci, psychoanalizy i in. Są zakorzenione zarówno w zadatkach wrodzonych (zgodnie z prawem efektu: wczesne uzdolnienie sprzyja rozwojowi określonych potrzeb), jak i w osobistych doświadczeniach jednostki (wpływach, jakim była poddawana, sukcesach, porażkach itp.).