Człowiek jest związany z zewnętrznym światem i potrzebuje go dla swego rozwoju. Wchodząc w coraz szerszy z nim kontakt, styka się wciąż z nowymi stronami rzeczywistości, nowymi przedmiotami. Potrzeby pobudzają człowieka do zawładnięcia nimi, zainteresowania do zapoznania się z nimi. Stąd ukierunkowanie wszystkich procesów psychicznych i aktywności. W toku działalności rozwija się cała osobowość. Na różnych etapach rozwoju przedmiotem zainteresowania stają się problemy coraz bardziej abstrakcyjne, stopniowo pojawia się specjalizacja zainteresowań oraz zainteresowanie procesami psychicznymi. Zmieniają się także ideały. W, wieku dziecięcym ideałami są przeważnie ludzie. Z czasem oceny społeczne ucieleśnione w ideałach kształtują ogólny kierunek nastawień człowieka. Potrzeby i zainteresowania hierarchizują się. Jednocześnie na bazie wrodzonych zadatków i dzięki gotowości do uczenia się formuje się u każdego człowieka swoisty układ zdolności zależny od indywidualnej drogi życiowej, a zwłaszcza od wymagań, które stawia przed nim społeczeństwo. Dojrzałą osobowość cechują wszechstronne zainteresowania i uzdolnienia, jest zharmonizowana, związana swymi potrzebami i zainteresowaniami z wszystkimi głównymi sferami działalności ludzkiej, tak aby odzwierciedlając się w niej i łącząc tworzyły one jedność. W miarę jak człowiek aktywnie uczestniczy w różnorodnych i złożonych stosunkach społecznych, ustala się jego charakter.